Sessiz sokaklar geziniyor içimde
Ayakları yerden kesilmiş katıksız hayatın.
Mor panjurda üşüşen endişe
Lacivert bir ezgi sararıyor kentin varoşlarında
Günler katlanmış zamanın iç cebinde…
Dik merdivenlerinden çıkıyorum hayatın
Alnımda kırışmış seneler.
Coşkun bir ağıt deliyor geceyi orta yerinden
Güvercinler uçuruyorum sabahın maviliğine
Kınından bıçak gibi baharı çekip almak geliyor içimden…
Karanlık yüzlü adamlar bekliyor köşe başlarını
Caddelerde dalga dalga patlayan bağırışlar.
Giriltili sesler yükseliyor kuytularda
Uzaklığın kollarında titreyen ayrılık.
Akşamın gırtlağında demir halkalar…
Yusuf FERHAT
(MayaDergi Sekiz)