İsmet Alıcı Burada yalnız anılarımız kaldı
bölük pörçük bu kış güneşinin altında
kana bulanmış anılar
delik deşik olmuş anılar.
burada herkes sağır ve dilsiz
burada ölü kardeşlerine sarılabiliyorlar
burada konuşmana izin vermiyor
bitmeyen gök gürlemeleri makineli tüfek sesleri.
sadece direnişi konuşabiliyoruz
sadece ölümü, ölümüzü
bütün topraklar kayalara döndü
siyah, beyaz ve yeşil kayalara.
zamanın içinde kavrulmuş tozlarız bizler
uyumamak için kırbaçlıyoruz kendimizi
bir fitile, bir fenere dönmek için
zamanın içinde son parlayan yıldıza.
Buranın çöl olduğunu söylüyorlar
yalnızca kum fırtınalarının dadandığı
yalnızca kuzgunların dolandığı
güneşini yitirmiş bir çöl.
evet evet bir çöl burası
kamplarda kanlı gömleklerin yıkandığı
tel örgülere kanlı gömleklerin serildiği çöl
filistin askısına asılmış halkın çölü.
Bizim de hurma ağaçlarımız var
bizim de göklerde kaybolan güvercinlerimiz
bizim de yaralarımız var çok derin
duyuyor musun Yahuda halkı
bizim de gözyaşı duvarımız var.
