kendimizi anlama, anlatma, aldatma yorgunuyuz
inşa ettiğimiz putları taşıyan omuzlarımızın ağrısı
sırtımızın kamburu tavizlerin çağrısından yorgunuz

dilimizi döndüren tekerrür, sözümüzü yutan girdap
hayat atında yeknasak, gidişimizin aksaklığından
gelişi belirsiz bir zamanın beklentisinden yorgunuz

insanın insana bağı muğlak, güven pamuk ipliği
sevgi gözelerimiz kuru, yüzümüze vurdu kuraklığımız
karanlığız sevince, birbirimizin ışığını emmekten yorgunuz

istiyoruz çoğumuz en’ine büyümek, en birinci, en gözdeye
göze göz dişe diş hayat, dikilmeden vermiyor bize meyve
emeğimize konan her emici kanatlıyı kovmaktan yorgunuz

insandı insana dert salan, insandı insanın derdini alan
çağ büyüdükçe daraldık, insan yerlerimiz ağzına kadar dolu
eskiyi inkar ediyor an, değişim peşinden koşmaktan yorgunuz

yorgunuz, savaştan, sömürüden, tufeyliden, beyden…
oysa kısa bir zaman aralığında şarkı söyleyip, şiir okuyup
dans edip, çiçek koklayıp ve aşık olup çekip gidecektik….


Muazzez USLU AVCI

(MayaDergi #5)

Önerilen makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

MayaDergi'nin "Cinsellik, Aşk ve Sanat" dosya konulu dokuzuncu sayısı, şimdi yayında.
This is default text for notification bar