Boykot

sus uykusundayım

ne ölümler, boykot sevgilim

beni annem doğurdu

kışayazında o lanet gecenin

ne kuşlar vesaire yağmur

benziyor bütün evler karanlığa

kelimeler bile yalnızdı

artakalan ama nasıl geçer

zamanla kendi

yurdunda kendi sürgünü

ve dil yorgunluğu bir külün

yok hükmündedir ey kâhin

konuş heybesini döksün

rüya dediğin o sancılı tarih

korkunç yüzler ve daha

kimler aynaya bakıp duruyor

bedenimin talan edildiği gün

kaldım dimdik ve ben ayakta

sus uykusundayım

ne ölümler, boykot sevgilim

mahpus bir gülüşle

karşılar bizi çocuklar

Yunus KARAKOYUN